|
Pohodim svoja sjec'anja
kao hram,
kao groblje,
kao svetilishte,
ali oskvrnuto
oruzhjem prolaznosti.
Dugo su pochivala
zashtic'ena od mene same,
spokojna u svom bolu,
u zelenkastoj tishini,
zazidana u skoro neprobojne kovchege.
Sve slike iz proshlosti stavljam u sarkofage Aorista,
chvrsto stupam na ceste Prezenta.
|