|
Pohodim svoja sjećanja
kao hram,
kao groblje,
kao svetilište,
ali oskvrnuto
oružjem prolaznosti.
Dugo su počivala
zaštićena od mene same,
spokojna u svom bolu,
u zelenkastoj tišini,
zazidana u skoro neprobojne kovčege.
Sve slike iz prošlosti stavljam u sarkofage Aorista,
čvrsto stupam na ceste Prezenta.
|