|
Nije dovoljno da se zhivi u nadi za boljom buduc'nosti.
Zhivot je varljiv, poput tinjale sjenke
jedva cheka da sam sebe ugasi i prepusti se neznatnim mukama.
Kada bi bili u moguc'osti zakucati mrzhnju i osvetu na zidu
sadashnjeg stanja,
sigurno bi to mjesto bilo prepuno chezhnjom za neodoljivim osjec'ajem boli.
Nek se zatvore i zakljuchaju sva vrata nadmoc'nih zvijeri ove
sfere navika. Gdje c'u da nadjem sklonishte od svoga JA?
Kada se okupaju moje vlastite zhivotne muke u vodi slanoj,
ili je gorkoj, bash od straha.
Eto vi znate, vi nemarni, niste dobrodoshli u nashim vrtovima magle.
Ostanite tu gdje jeste, nije ni bitno koliko dugo,
samo nas ne dirajte prljavim, ukaljanim rukama grijeshnika.
Odgonetnite vrijeme nashe rehabilitacije od tog vasheg rezultata
nashe propasti. Pa samo jog jednom spustite ruke dushmanske na nashe tragove,
mirise, bisere.
Neka vas vjechno prate snovi nashe krvi i gubitka,
nec'e vam ostaviti mira majka ispruzhenih ruku prema pravdi koje nema.
Pokushajte se staviti na mjesto opkoljeno snagom bezgranichnih
bolova,
ne onih poznatih,
onih za koje vi niste znali, ubice.
Spokoj nec'ete sigurno nac'i, vi kojima nije dato ime, dok
god postoje ljudi koji c'e pjevati mirne, patriotske, makar ti
zvukovi ostali nechujni, Uzvisheni pamti sve noc'ne patnje,
uzdahe nemoc'nih.
Nec'e ostati nekazhnjena neochekivano nepravedna pravda za vas,
chuvajte se samih sebe,
vasha vlastita kozha c'e da vas se odrekne, dok zlatni ljiljani polazhu hrabrost
i odvazhnost na temelje nashih kamena.
8.3.07. Njemachka
|