|
Slike ”Znakovito I”, 2004. i ”Znakovito II”, 2005. (ova druga ima svijetliju podlogu pa su i kontrasti veći i drugačiji likovni efekti), te slike ”Pismo”, 2003., ”Pismo u krugu i kvadratu”, 2003., ”Pismo znak”, 2003., kao i slike ”Žuti kvadrat”, 2000. i ”Crveno i smeđe”, 2005. iako nisu nastajale jedna za drugom mogle bi biti u istom ciklusu. Zajednički im je znak, bilo piktografskog ili ideografskog, ili, pak, linearnog pisma, rukopis, ali su i koloristički odnosi između podloge i svega što je na njoj, drugačiji.
”Crveni zapis” čine krupni crveni grafemi na tamnijoj podlozi. A onda slijedi malo igre sa krugovima i kvadratima u kompoziciji. I na jednima i na drugima su tragovi pređašnjih, ili novih sitnih znakova.
”Nar”, 2003. g. je forma u formi, ali su znaci još sačuvani u svjetloplavom kvadratu, da bi iščezli sa ”Plave slike”, i ”Ribe”. Tako se Silajdžić znao vratiti pređašnjem sa novim zamislima na svome putu odustajanja od realističkog slikarskog predstavljanja, i prihvatanja kolorističkih površinskih struktura, te njihove zamjene prostornim planovima u slobodno zamišljenim figurama, geometrijskim kompozicijama, i poetičnim apstrakcijama. U svemu pak ima vedrine i likovne lirike.
Svođenje vizuelnih planova na površinsko strukturiranje, još docnije je zamijenio rasporedom figura u prostoru. Ciklus ”Bez naziva” donosi slobodniji zaokret u asocijacijama na realno, i novo bogatstvo likovnosti i dubinu prostora. Potez više nije odlučujuća grada sadržaja slike, a u apstraktnoj ekspresiji se rađaju nove poetičnosti, plavo-sivo, ljubičasto kao prostor, a asociranje na predmet, na događaj donosi iz slike u slike drugačije sadržaje, kompozicije od gestualnosti koje drugačije formiraju prostor i ono što je u njemu, te nove likovnosti.
Slike ”Ptica”, ”Sunčane kočije”, ”San” donose poeziju folklora, i lirsko osjećanje. Silajdžić je zakoračio i u geometriju došavši i do harmonije kompozicije kao cjeline ali i boje – ”harmonija”, ali i u enformel kao umjetnost bez oblika i kompozicije, ili kao apstraktno-spontanom činu, ostajući uvijek lirik i kolorist. Njegov gest i nefiguralni znak pobuđuju asocijacije na figuru, a potezi ponekad stvaraju privid reljefa.
Raznolikost kompozicija proizlazi iz nizanja dijagonalnosti, perspektiva, pozadine, kontrasta boja (komplementarni, kvantitetni, intenzitetni, simultani), te naglašavanja lirskih kvaliteta boje. Otvaraju se i pitanja proporcije, simetrije. A to sve govori o složenosti Silajdžićevog slikarstva.
|