|
I sad oslushkujem vozove
Njihov zvuk
prepolovi noc'
kao jabuku
Jednom c'esh se
u neki kasni sat
jednim od njih
i ti vratiti
Stari kofer, mantil preko ruke, novine…
Jednim c'esh osmijehom
omalovazhiti
sve bachene godine
kad ti krenem u susret
raznjezhena
tvojom staroshc'u
(a ista ti tuga josh u oku pochiva)
Chemu si se sve nadao
kad si odlazio!
Snovi su ti
crvene tepihe prostirali,
planine se uklanjale
da te propuste…
A tamo
nishta
Nicheg zbog chega je vrijedilo otic'i
Ordenje bjelosvjetsko
u travu c'esh pobacati
kad te uzmem za ruku
kao malo dijete
i povedem
kuc'i
Zapalic'emo vatru,
u krilu c'esh mi zaspati,
i pustic'emo mrak
da se ushulja
u sve c'oshkove
nashe tihe sobe
|