|
Bijashe star preko chetiri vijeka
Kad jednog novembarskog dana
Njegove odsjechene ruke
Plachuc'i zagrli zelena rijeka
Da li su ga zaista ubili
Jesu li mu bijelu dushu slomili
Neretvu u crveno prebojili
Sunce mostarsko oblakom zastrli
Ne, ubili ga nisu
Dushu mu nisu mogli ishchupati
Iz nashih srca nikad nije nestao
Nashe porushene obale on je spajao
Ranjen, sakupljao je snagu
Hranec'i se nashom ljubavlju
I jednog sunchanog jutra, poput feniksa
Vinuo se visoko u nebesa
Kao da sve bje noc'na mora
Bijeli galeb opet doletio s mora
Njegova snazhna , moc'na krila
Obale zhivota zauvijek su spojila
|