|
U mostarskom Centru za kulturu vec' trec'u godinu odrzhavaju se poetsko-scenski prikazi i dramska chitanja na kojima se publici predstavljaju knjizhevna imena u rasponu od najpoznatijih i vec' etabliranih, pa sve do onih koje je autor i idejni tvorac ovih vecheri Salko Sharic' spasio od magle zaborava.
Ova scenska ostvarenja odrzhavaju se u, nazhalost, nejednakim vremenskim razmacima, bilo zbog zauzetosti glumaca koji se angazhuju, bilo zbog objektivnih nemoguc'nosti organizatora. No, valja rec'i da su ove vecheri izborile za sebe probranu publiku koja u mostarskoj pozorishnoj i kazalishnoj sushi mozhe tako uzhivati u lijepo izgovorenoj rijechi, u promishljenoj i efektnoj scenografiji, ali i, zajedno sa tvorcima tih prikaza, vrlo chesto otkrivati nezasluzheno zaboravljene knjizhevne identitete i odavno zaboravljena njihova djela. Sve to se deshava u jednom neteatarskom prostoru Galerije Centra za kulturu Mostar, koji je i preuzak i prenizak, neopremljen osnovnim pozorishnim rekvizitarijem, ali, uz veliku kreativnost i volju, postaje, uz minimum preinaka, pravo teatarsko svetishte. Za to je najzasluzhniji odavno vec' dokazani scenski dar Salke Sharic'a.
|
Prizor iz: ”Na kamenu u Pochitelju” Ive Andric'a
|
|
Do sada je odrzhano devet ovih vecheri. To su: ”Grad rima i ritmova” Hamze Hume 17. maja 2001., ”Prvoj ljubavi” Safvet-bega Bashagic'a 19. juna 2001., ”Bosno moja” Envera Cholakovic'a 11. juna 2002., ”Vjetar bez sna” Mirsada Denje-Machka, mostarskog haiku pjesnika, 24. septembra 2002., ”Likovi Bosne” Brane Alfirevic'a 11. decembra 2002., ”Poljska konjica” Marka Veshovic'a 8. aprila 2003., ”Drugi put bih znao...” Izeta Sarajlic'a 29. maja 2003., ”Na kamenu u Pochitelju” Ive Andric'a 21. januara 2004. i ” Mostar” Zulfikara-Zuke Dzhumhura 7. aprila 2004. godine.
Glumci koji su govorili stihove i prozne tekstove na ovim vecherima su Diana Ondelj-Maksumic', Sherif Aljic', Miralem Kolechic' i autor ovog teksta, a izbor muzike bivao bi povjeren Salki Sharic'u ili Mladenu Andrijanic'u. Sve ove vecheri za scenu je priredio Salko Sharic'.
Vrijedi sigurno istac'i i pozitivno raspolozhenje i podrshku ovim projektima u samome Centru za kulturu Mostar, te sve vec'i odaziv publike, shto je pomoglo da ove vecheri polako dobiju status intrigantnog i hvale vrijednog teatarskog china.
Minimalistichki kreativni pristup, nastao iz nemoguc'nosti da se ovi scenski eksperimenti obogate josh vishe teatarskom magijom, postao je upravo zashtitni znak ovih vecheri. Naglasak je, tako, morao prec'i na glumca i njegovu moc' interpretacije i transformacije, jer nikada na sceni nije bilo vishe od dvoje glumaca, nikada vishe od dva reflektora, a muzichka podloga ”ishla je” bez prestanka od pochetka do kraja vecheri. Bash to je, vrlo chesto, dovodilo do magichnih i neobichnih trenutaka, do uspostavljanja jedinstva izmedju interpretatora i publike, do onog charobnog fluida zbog kojeg i postoji pozorishte.
|
Prizor iz: ”Poljske konjice” Marka Veshovic'a
|
|
Scenografske intervencije u prostoru, za koje je ”odgovoran” Salko Sharic', chesto su znale poluchiti iznimne dosege, posebno u vecherima ”Vjetar bez sna” Mirsada Denje-Machka, ”Poljska konjica” Marka Veshovic'a i ”Mostar” Zulfikara-Zuke Dzhumhura. Neke od scenografija uradjene su u saradnji sa Likovnim odsjekom Pedagoshkog fakulteta u Mostaru. Takodje, josh jedan od prepoznatljivih teatarskih simbola, koji povezuje sve ove vecheri, svakako je i odbacivanje svakog prochitanog papira, tako da na kraju pod nogama glumaca, svuda oko njih, njihove su prochitane rijechi i stranice. Pravo poprishte odbachenih rechenica!
Bilo je tu, osim poezije, i putopisne proze i zapisa. Godinu prije nego u nashem glavnom gradu mostarska publika je imala priliku vidjeti na sceni ”Poljsku konjicu” Marka Veshovic'a. Nekada je za izbor teksta povod bio i njegova lokalna tematika, ali je uvijek i prije svega osnovni kriterij bio kvalitet.
Cilj je bio odmaknuti se od klasichnog, uobichajenog shvatanja interpretacije teksta. Nikada to nije bilo ”recitatorsko takmichenje”, nego upravo novo chitanje i trazhenje novih znachenja u odavno poznatom tekstu. Na taj nachin i posjetioci ovih vecheri mogli su se osjetiti dijelom tih traganja. Kao da su iznova ili, bolje, na neki drugi nachin chitali neke stare knjige. U vremenima u kojima se sve manje chita nije zanemariv ni edukativni momenat ovog projekta.
Oneobichavanje stvarnosti, kao stalno i obavezujuc'e pozorishno pravilo, tako je promovisano iz ovog naizgled neteatarskog, ali prostora koji bi u tim trenucima postajao iskonski teatarski hram. Sve to je dokaz da je za nastanak i odrzhavanje ovakvog projekta potrebna snazhna autorska individualnost, podrshka kuc'e koja stoji iza tih programa, te inicijativa i volja da se svom gradu ponudi neshto novije, drugachije i bolje, shto ne mora nuzhno biti daleko od provjerenih kvaliteta i tradicije. Znachajnije je pronac'i trajnu svjezhinu i univerzalnost u knjizhevnim djelima koja su izdrzhala kushnju vremena.
Za vjerovati je da c'e ovakvih programa biti u nashem gradu sve vishe, u shto vec'em broju ustanova kulture, jer grad koji ima kolichinu kulturne istorije kao shto je ima Mostar, uvijek zasluzhuje vishe i bolje.
|
|
Zadnja izmjena: 2004-07-07
ISSN 0350-6517
Copyright © 1995-2008 Chasopis Most · Mostar · Bosna i Hercegovina
Design by © 1998-2008 Haris Tucakovic' · Sweden
|
|