Bratislav Ljubisic
SIMBOLI RAZLICITIH
CIVILIZACIJA
Povodom najnovijih
izlozbi slika
Mostarke Tamare Djedovic u Galeriji VMA i
Centru za dekontaminaciju umjetnosti u
Beogradu |
Slikarstvo i slikovno u
istoriji oduvek su privlacili paznju kako
teoreticara, tako i filozofa,
knjizevnika... Jer komunikacija koja se
uspostavlja koriscenjem elemenata slike
ima svojstvo direktnog delovanja na
posmatraca i najcesce je vise od
ilustracije. Mogucnost da se simboli
ukrstaju na razlicite nacine i tako
dobiju priliku da se njihovo znacenje i
polje oznacavanja prosiri, daje
slikarstvu car novog i iznenadnog. Nema
tu preinacavanja, ima dopunjavanja. Nema
takozvanog "praznog hoda", ima
potrage za dubljim i odredjenim smislom.
Tamara Djedovic je slikar koji se
pomenutim itekako koristi i tome
pronalazi neobicnu mogucnost igre. Njene
slike su ispunjene pokatkad do zasicenja
bojom i detaljima kojim se uspostavlja
veza sa zamisljenim, ali i dozivljenim.
Ima unosenja emocija, nastojanja da se
obuhvati vremenski raspon od nekoliko
vekova - cesto i milenijuma - da se
simboli razlicitih civilizacija i
religija dovedu u dodir, neku vrstu
celine koja odise istrazivackim. U
pitanju je slikarski temperament koji ne
zazire od najrazlicitijih kontrastiranja
da bi se dobila ukupnost slike. I tek ona
kao celina deluje na posmatraca; slika
biva neka vrsta pojma. |
 |
|
Postoji i nacin na koji Tamara Djedovic
transponuje svoje ideje,
"opkoljava" smisao slikanog.
Hoce li to biti slika na staklu, sa
mogucnoscu da se sagleda sa obe strane,
ili je to slika na papiru, ostaje
nevazno. Vazan je gest kojim slika odise:
pastu- oznost i zestoki kolorit cine ovo
delo pomalo zagonetnim. |
Posmatracu je ostavljeno da odgonetava i
da gradi svoju pricu od elemenata koji su
na slici. I tek onda se uspostavlja
komunikacija sa autorom i njegovim
idejama. Moze se pokadsto uciniti da je
emocija prejaka, da sentiment nosi
prevagu nad likovnim i da se pojavljuje
naracija. Ali, to je ipak, sve u drugom
planu. Ono sto je najbitnije svakako je,
ponavljam, slika. Slika sa svim svojim
mocima da prodre u onostrano i da se
nametne jedinicnim znacenjem. |
Mozda ova izlozba dolazi u trenutku kada
je Tamara Djedo- vic opsednuta
dozivljenim raspadom sopstvene istorije i
tako tesko razdvaja
"objektivno" od "licnog,
subjektivnog". No, to je deo
potrebne misaonosti koje ima. |
|
 |
Umetnik ne sme da zaboravlja, ali je
prinudjen da to sve bude dovedeno u sklad
koji logika i pravila umetnosti namecu.
Toga u ovom slikarstvu ima. To je jedan
zestok obracun sa nametnutim i napor da
se dosegne nesto novo, drugacije i
humanije. I tu svakako ne sme da bude
zaboravljanja. |
|
