|
Travnikova rijech odlezhi pola vijeka.
Ali kad se kazhe, prava da se kazhe,
Vazhno da iz praznog punoc'a te cheka,
I da rijech po rijech u vjechnost se slazhe.
Travnik zna da shuti i kad ti obec'a,
Lazhnom nadom ne voli on da chegrta,
Na tvrdjavi te sacheka iznenadna srec'a
S rukama minareta poduprta.
Chekanje te ovdje nikad ne prevari,
Mudrost bar do sutra mora da odstoji,
Neki novi vidik uvijek te ozari,
Beznadje ovdje ne sm’je da postoji.
Travnik chitav nastao od buketa rijechi,
Metafore voda, kamena i trava,
Punoc'om, a ne prazninom voli da zvechi,
Jachi od svih strahova i od zaborava.
|