Poslije nedavno objavljene Školjke - prve zbirke erotske poezije u crnogorskoj književnosti - koja je izuzetno pozitivno ocijenjena od strane književne kritike i čitalačke publike, Lale Novičin Brković se javlja novom knjigom poezije, isto tako literarno izazovnom, zanimljivom i provokativnom, ali sasvim drugačijeg pjesničkog tkiva, žanra i tematskih krugova. To je knjiga poezije ”Kad će zora” u izdanju CDNK, Montenegro, Cetinje, 2000. god.

I, odmah na početku, se postavlja pitanje o karakteru lirsko - umjetničkog i motivsko - tematskog sadržaja i žanra ove knjige. Je li to zbirka poema, ili, možda, jedinstvena poema, čak epos, mozaik pjesničkih struktura, u suštini jedinstvene sadržine i poruke, vijenac pjesničkih tvorevina sjedinjenih u baklju istorijske sudbine Crne Gore, njenog uzdizaja, posrtanja i padanja, isprepletanih u sudbinski amanet i zavjet, oporuku i opomenu, prijekor i poruku. Ili su to duže lirske pjesme zagrcute od cika i krika, uzavrele od ognja i krvi, ispjevane dušom pjesnika kome je prvo slovo u čelo ucrtano padom na rodni kamen, kao sudbinski ožiljak i amanet koji ga prati cijelog životnog vijeka. Ustvari, ova knjiga je i jedno i drugo. I više od toga. Ona je i lament nad sudbinom Crne Gore i njenim istorijskim kodom koji je potisnut u zaborav, prekriven naslagom zabluda i neprozirnog mraka. Ona je poetska hronika određenih istorijskih i tradicionalnih zbitija, raskršća i stranputica, međaša i krajputaša, ugaonih kamena ugrađenih u temelje i moralne osnove naše ljudske vertikale, određenih istorijskih markera koji zovu dušom predaka i opominju tragikom zbilje, koja je zatamnjenje društvene i istorijske, samim tim i nacionalne svijesti i perspektive, i sve to ispjevano dušom pjesnika, izuzetno snažne i osjetljive pjesničke vokacije i senzibiliteta i znalca magistralnih istorijskih tokova na ovim prostorima.